yazacak kelimelere tutunamıyorum; akıp giden hayal gibi zamanın saçları arasında kaybolup gidiyorlar.başladığım yerle biten yerin her daim yer değiştirdiğini farketmek bir noktada, noktanın dahi dikkatini celp etmiyor.her şey kendinden daha ulvi olana doğru yönünü çevirmişken, olan ve olacak olanların kimse için bir ehemmiyeti kalmıyor, o zaman görüyorsun; sebeplerin çengellerini bir yere takmaya çalışmak ne manasız,akla anlatamıyorsun; sıkıca tuttuğu, ucu hiçbir yere bağlı olmayan ipi bırakmamakta bir çocuk inadı ve ısrarında var gücüyle tutunuyor. yorgunluğun üst notalarındayken, enerjinin zaten bedeninin içinden gelmediğini gördüğünde bahanene çelme takılıyor, bilemiyorsun tüm bunları oturup yazmaya başlamadan önce. yazarken farkettiklerin havaya üflenen baloncuğun güneşe doğru rüzgarla süzülüken yarattığı heyecan gibi hemencecik patlayıveriyor geriye kalan yine tanımsızlık, bilinmezlik, onca isimsiz şey oluyor.
13.05.2019
Yorumlar
Yorum Gönder